Γιατί ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιμένει στο ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας να λέει “όχι” για Πρωθυπουργό σε Μητσοτάκη-Τσίπρα; Πιστεύετε ότι είναι ρεαλιστικός αυτός ο όρος ;
Η καθαρή θέση του Νίκου Ανδρουλάκη τάραξε τα νερά και θα εξακολουθήσει να προκαλεί αναταράξεις γιατί άνοιξε ουσιαστικά το διάλογο για την επόμενη μέρα της χώρας χωρίς την επανάληψη αποτυχημένων μοντέλων.
Είναι απόλυτα ρεαλιστική γιατί η φορά των πραγμάτων αργά και σταθερά, στενεύει τα περιθώρια αυτοδυναμίας ευνοώντας τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Αυτή η σαφής τάση δε σχετίζεται με την απλή αναλογική ή το κλιμακωτό μπόνους, προκύπτει από όλες τις έρευνες κοινής γνώμης πριν ακόμα την τραγωδία των Τεμπών. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μετά βίας αθροίζουν 60% σημειώνοντας απώλειες άνω του 10% από τις τελευταίες εκλογές.Επίσης το πρώτο κόμμα κινείται μακριά από το 38,6%, που είναι το όριο αυτοδυναμίας σε τυχόν δεύτερες εκλογές. Είναι σαφές ότι δεν υφίσταται κανένα δίλημμα του τύπου Μητσοτάκης ή Τσίπρας.
Το κεντρικό ζητούμενο των εκλογών είναι το μέλλον της πατρίδας που θα κληθεί να εγγυηθεί μια κυβέρνηση συνεργασίας και οι προγραμματικές συγκλίσεις είναι η ουσιώδης προϋπόθεση για αυτό. Όσο ο δημόσιος διάλογος επικεντρώνεται στα πρόσωπα, αντί των θέσεων στα μεγάλα ζητήματα, τόσο υπονομεύεται το μέλλον. Εδώ δεν υπάρχουν οι συνταγματικές προβλέψεις πχ της Γερμανίας και σοβαρές συγκλίσεις δε μπορεί να προκύψουν στα τριήμερα των εντολών. Όσο κάποιοι επιμένουν να ζητούν δηλώσεις υποταγής σε δυο αποτυχημένους πρωθυπουργούς τόσο απομακρύνονται από την πραγματικότητα.
-Με τέτοια ένταση που χαρακτηρίζει την κριτική του ΠΑΣΟΚ απέναντι σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι δυνατόν να βρεθεί κοινός τόπος αλλά και το ιδεολογικό υπόβαθρο για προγραμματική συμφωνία;
Αυτό που βλέπουμε όλοι μετά την πρωτοβουλια Ανδρουλάκη είναι ακριβώς το αντίθετο. Το ΠΑΣΟΚ δέχεται έντονη επίθεση αμφίπλευρα γιατί μίλησε έγκαιρα με ειλικρίνεια και εντιμότητα.
Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να μπούμε σε παζάρια για καρέκλες στις ασφυκτικές προθεσμίες που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Η αντιπαράθεση για τα μείζονα ζητήματα της χώρας είναι η δικιά μας επιλογή γιατί μόνο έτσι μπορεί να υπάρξουν προγραμματικές συγκλίσεις. Όσοι επιμένουν διαφορετικά πολύ απλά δείχνουν ότι δεν πήραν το μήνυμα από την κραυγή της νέας γενιάς στα πρόσφατα συλλαλητήρια.
-Πως απαντάτε στη κριτική που ακούγεται ότι το κόμμα σας πιέζει σε στρατηγική πρώτου γύρου για να αποφύγει τυχόν μεγάλες απώλειες από την μεγάλη πίεση που θα δεχτεί κατά τη διάρκεια του δεύτερου γύρου;
Αφετηρία αυτής της κριτικής είναι η πλήρης διαστροφή της πραγματικότητας γιατί οι μόνες μετέωρες στρατηγικές είναι αυτές της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ Μητσοτάκης από τη ΔΕΘ το 2019 όρισε τις εκλογές της απλής αναλογικής ως ενδιάμεσες επιζητώντας μέχρι σήμερα την αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές με άλλο εκλογικό νόμο.
Ο κ Τσίπρας σε μια άλλη ΔΕΘ, το 2022, αρνήθηκε την απλή αναλογική λέγοντας ότι εάν είναι δεύτερος δεν πρόκειται να κάνει κυβέρνηση ηττημένων.
Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογή Ανδρουλάκη άλλαξε τους συσχετισμούς απομακρύνοντας τη ΝΔ από την αυτοδυναμία και το ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη θέση. Στην πράξη δηλαδή ακύρωσε τη στρατηγική αυτοδυναμίας του ενός και αντίστοιχα της προοδευτικής κυβέρνησης του άλλου και η τραγωδία των Τεμπών που ακολούθησε οδήγησε αμφότερες τις στρατηγικές σε κατάρρευση.
Έχω διατυπώσει σε ανύποπτο χρόνο δημόσια την άποψη ότι το ΠΑΣΟΚ σε τυχόν επαναληπτικές εκλογές θα σημειώσει περαιτέρω άνοδο και παραμένω στην ίδια εκτίμηση. Το ερώτημα είναι πόσες κάλπες πρέπει να στηθούν στη χώρα μήπως και καταφέρει ο κ Μητσοτάκης την αυτοδυναμία. Τελευταία μας απειλούν και με τρίτες εκλογές προφανώς στο όνομα της πολιτικής σταθερότητας…
-Μετά τη τραγωδία στα Τέμπη παρατηρείται μια δυσφορία των πολιτών.Τι απαντάτε στη κριτική του “όλοι ίδιοι είστε;”
Υπάρχουν δυο ζητήματα που ανέδειξε η τραγωδία των Τεμπών.
Το ένα αφορά την περίφημη σύμβαση 717 που αν είχε ολοκληρωθεί η τραγωδία θα είχε αποφευχθεί. Εδώ οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες και δε χωρεί καμία διάχυση ευθυνών γιατί αυτές αφορούν δυο κυβερνήσεις, 2015-2023, χαμένες στην ανικανότητα και τον εναγκαλισμό συμφερόντων.
Το δεύτερο είναι η διαχρονική περιφρόνηση του σιδηροδρόμου στη χώρα χωρίς πραγματική αιτιολογική βάση. Το σιδηροδρομικό μας δίκτυο στο σύνολο του έχει χαραχθεί και κατασκευαστεί προπολεμικά. Έκτοτε η Ελλάδα παραδόθηκε στη «ρόδα» αφήνοντας στα αζήτητα το καλύτερο μέσο μεταφοράς που επινόησε ο άνθρωπος. Συμφέροντα, καλώς ή κακώς νοούμενα, αναπτύχθηκαν στην πορεία του χρόνου στις μεταφορές ορίζοντας έτσι και τις προτεραιότητες. Το μεγαλύτερο ρουσφέτι κάποτε ήταν μια άδεια φορτηγού ή λεωφορείου και αργότερα το όνειρο κάθε Έλληνα ήταν το ΙΧ. Στη συνέχεια αναπτύχθηκαν οι αεροπορικές μεταφορές και το τρένο που εξ ορισμού αποτελεί ανταγωνιστικό μέσο σε όλα τα παραπάνω παραμελήθηκε. Δεν ισχυρίζομαι ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν εξαίρεση σε μια διαμορφωμένη κατάσταση οφείλω όμως να υπογραμμίσω μια αλήθεια. Η Ελλάδα κατέθεσε δυο σχέδια για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) στην ΕΕ, ένα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ένα με ΝΔ. Σε αμφότερα απουσίαζε ο σιδηρόδρομος και αυτό αποτέλεσε βασικό στοιχείο σκληρής κριτικής από το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι να πάρουμε την ιστορική απόφαση να κάνουμε σιδηρόδρομο και ο τελευταίος που μπορεί να μιλήσει για μια τέτοια προοπτική είναι ο κ Μητσοτάκης. Στο Ταμείο Ανάκαμψης μέχρι σήμερα βρήκαν λύση στο πρόβλημα τους πολλοί ολιγάρχες, όχι όμως ο σιδηρόδρομος.
