Πόσοι και πόσες από σας έχετε μαλώσει με τους φίλους σας για τα πολιτικά, διαψεύδοντας τη Βάσια Τριφύλλη που χε πει το επικό σε ένα πάνελ “δε χαλάνε ρε μλκ οι φιλίες για τα κόμματα”;
Εμάς στο πασοκ μετά την εποχή των μνημονίων και μακριά από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, μας έχει πιάσει μια φαγομάρα για το που θέλουμε να πάει ο χώρος και κατ’ επέκταση η χώρα;
Σε ένα εσωτερικό παιχνίδι που παίζαμε, βάζαμε τους εξής υποθετικούς όρους:
1. έστω ότι στις επόμενες -υποτιθέμενες- εκλογές δεν υπήρχε πασοκ
2. έστω ότι ήσουν υποχρεωμένος να ψηφίσεις σύριζα ή νδ
Ούτε άλλες επιλογές είχες, ούτε όμως μπορούσες να απέχεις από τη διαδικασία.
Προσέξτε, το δίλλημα δεν ήταν Αριστερά vs Δεξιά. Το παιχνίδι είχε βαθμό δυσκολίας και έπρεπε να πάρεις μία γενναία απόφαση.
Το παιχνίδι παίζονταν μεταξύ δύο στρατοπέδων (με όσους γενναίους έμεναν στην κουβέντα- άμα είσαι πασοκ, δεν μπορείς πολύ εύκολα να παρεκκλίνεις. Άμα είσαι πασοκ ορθόδοξο…):
•κορίτσια (και αγόρια)/νέα δημοκρατία vs τσιπραίων (είχε νομίζω επικρατήσει των “ζαίων”)
Και κάπως έτσι άρχιζαν οι σκυλοκαβγάδες, που λέει και η συντρόφισσα άννα.
Για να μη σας κουράζω, εγώ σε αυτήν την …εικονική μάχη και αφού κατάργησα μέσα μου όλα τα πολιτικά στεγανά που ανατροφοδοτούσαν την συγκάλυψη του καραμαλινσμού από το σύριζα, τους γερμανοτσολιάδες, τον Πινοσέτ, το ψεκασμένο τερατούργημα που χαν για εταίρο στην συγκυβέρνηση, τη στοχοποίηση ακόμα και του ίδιου του πρωθυπουργού της χώρας έκλινα προς τα Αριστερά. Και τα λέω εγώ που είμαι γαπικός ποιμενικός (σ.σ. ΓΑΠ φανάτικ)
Γιατί οι “τρέλες” των τσιπραίων και τότε που θα σκιζαν προεκλογικά με ένα νόμο και ένα άρθρο τα μνημόνια αλλά και τότε που κυβερνούσαν και διαπραγματεύονταν ως “πρώτη φορά αριστερά” σκληρότερα μνημόνια από κείνα του πασοκ και της νδ μαζί, δεν ξεπερνάνε την καταψήφιση του 1ου μνημονίου αρχικά από τη νδ και τα Ζάππεια (1, 2, 3) στη συνέχεια με τον Αντώνη Σαμαρά. Τότε που ισχυρίζονταν πως είναι ο αρχιτέκτονας του αντιμνημονίου, νομιμοποιώντας την αντιμνημονιακή ρητορεία, με τη χώρα σε άτακτη χρεοκοπία. Τότε που γιγάντωσε τους Καμμένους και τη Χρυσή Αυγή.
Κυρίως όμως δεν ξεπερνάνε την πολιτική Καραμανλή που με τη διακυβέρνηση 2004-2009 άνοιξε το δρόμο που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία.
Τον Οκτώβριο του 2009, η κυβέρνηση Παπανδρέου μετά το 43% της νίκης επί της νέας δημοκρατίας, παρέλαβε δημόσιο χρέος 300 δις ευρώ, με το ετήσιο έλλειμα τρεχουσών συναλλαγών (διαφορά εισαγωγών – εξαγωγών) να αγγίζει τα 30 (!) δις, αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης (-2,3%) και απαγορευτικά επιτόκια στη χρηματοδότηση της χώρας από τις αγορές. Όλα απότοκα της “επανίδρυσης του κράτους” του Κώστα Καραμανλή.
Η συζήτηση είναι μεγάλη, ίσως και να έχει εξαντληθεί. Έχουμε μεγαλώσει, έχουμε διαχειριστεί τα λάθη, τις απανωτές ήττες και σίγουρα έχουμε εξαντλήσει μέσα στις τάξεις της Παράταξης την αυτοκριτική και το αυτομαστίγωμα.
Γι’ αυτό και σήμερα, σε κανονικές συνθήκες, όχι σε συνθήκες προσομοίωσης, σε συνθήκες σκληρής δεξιάς διακυβέρνησης καλούμαστε να πάρουμε μία γενναία απόφαση:
με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε
Με ένα ΠΑΣΟΚ τριτοτέταρτο, μικρό και φοβικό, βούτυρο στο ψωμί του κ. Μητσοτάκη, ή με τη μεγάλη δημοκρατική Παράταξη με άνοιγμα στην κοινωνία, στους χώρους δουλειάς, με αποκεντρωμένες εξουσίες, αρμοδιότητες και ευθύνη, με συνδιαμόρφωση, λογοδοσία και διαφάνεια; Με συμμετοχή στην παραγωγή του πλούτου και την δίκαιη αναδιανομή του. Με καθαρές θέσεις για την Υγεία, την Παιδεία και την Ενέργεια.
Με τους κομματάρχες ή με ένα ανοιχτό κόμμα που τα όργανά του θα συνδιαμορφώνουν τη σύγχρονη πολιτική, συμπεριληπτική ατζέντα της εποχής.
Με τη δεξιά συντήρηση ή με ένα ΠΑΣΟΚ που θα κερδίσει τη νέα δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη; Απέναντι στα καρτέλ και το κλειστό σκληρό γαϊτανάκι γύρω από το Μαξίμου με τα επιχειρηματικά – κατεστημένα συμφέροντα να μοιράζονται δημόσιο χρήμα.
Στο δρόμο προς την κάλπη υπάρχει ένας υποψήφιος που περιγράφει ακριβώς αυτήν τη δημοκρατική έκρηξη που πρέπει να επέλθει στο Κίνημα για να δώσει και πάλι ελπίδα σε όσους έχουν πάρει απόσταση από το όνειρο.
Και δεν είναι άλλος από τον Χάρη Δούκα.
Εμείς Δήμαρχε, θέλω να σου πω πως αυτό το τρίβιαλ το παίζαμε before it was cool και τα διλήμματα μας, τα χουμε λυμένα
Τάνια ιω. Γραμματικού
