Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 2 Οκτώβρη η εκδήλωση των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ στο Αμύνταιο με θέμα τις εξελίξεις στο ΚΕΦΙΑΠ, τις συνέπειες σε ασθενείς, ΑμεΑ και υγειονομικούς και τις θέσεις του ΚΚΕ. Στην εκδήλωση μίλησε ο Αντώνης Τσάκωνας, μέλος της Ε.Π. Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και ο Χάρης Χουρδάκης, συνεργάτης του τμήματος Υγείας-Πρόνοιας της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Παραβρέθηκαν, επίσης, εκπρόσωποι του αναπηρικού κινήματος από τη Δυτική Μακεδονία.
Στην εισηγητική του ομιλία ο Αντώνης Τσάκωνας αναφέρθηκε στην ανάγκη το επόμενο διάστημα να οργανωθεί η πάλη του λαού της περιοχής, τόσο των υγειονομικών όσο και των ασθενών, για να μην προχωρήσουν τα σχέδια περαιτέρω εμπορευματοποίησης του ΚΕΦΙΑΠ, για να στελεχωθεί με μόνιμο και επαρκές προσωπικό, διασφαλίζοντας τον αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του και τόνισε ότι σε αυτό τον αγώνα το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις.
Τόνισε χαρακτηριστικά ότι η χρόνια υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση του ΚΕΦΙΑΠ Αμυνταίου δεν είναι η εξαίρεση πανελλαδικά, αλλά ο «κανόνας» αναδεικνύοντας ότι τις τελευταίες δεκαετίες οι δημόσιες κλίνες συνεχώς συρρικνώνονται, φτάνοντας σήμερα να έχει 150-160, συμπεριλαμβανόμενων και των κλινών του ΚΕΦΙΑΠ Αμυνταίου, τη στιγμή που σύμφωνα με τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, θα έπρεπε να είναι πάνω από 2000, την ίδια ώρα που ο ιδιωτικός, με περίπου 2.500 κλίνες, αποκομίζει τεράστια κέρδη, τόσο άμεσα με νοσήλεια, όσο και έμμεσα μέσω του ΕΟΠΥ.
«Πρόκειται για σχεδιασμένο έλλειμμα του δημόσιου τομέα», τόνισε, «γιατί καμία κυβέρνηση απ’ όσες πέρασαν τα τελευταία 15 χρόνια, κανένα υπουργείο, καμία διοίκηση της 3ης ΥΠΕ, καμία διοίκηση του Νοσοκομείου Φλώρινας, δεν μπορεί να πέφτει σήμερα από τα σύννεφα για το πως φτάσαμε σήμερα σε αυτή την κατάσταση, και στο ΚΕΦΙΑΠ Αμυνταίου, καθώς τόσα χρόνια αντί να καλύπτουν τα κενά με μόνιμο και σταθερό προσωπικό, τα “μπαλώναν” διαχρονικά με μετακινήσεις γιατρών από δομές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με χαρακτηριστικό πως αυτή τη στιγμή υπηρετούν μόλις 2 φυσίατροι, αφήνοντας τη δομή να λειτουργεί υποστελεχωμένη, καθώς οι τελευταίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού έγιναν το 2007 και βοηθητικού το 2008, ενώ από τους συνολικά 55 εργαζόμενους στο ΚΕΦΙΑΠ οι 15 είναι συμβασιούχοι «σε καθεστώς ομηρίας», μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ.»
Αναφερόμενος στην διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων στην υγεία τόνισε χαρακτηριστικά πως αυτή δεν εκφράζεται μόνο με κλείσιμο δομών, νοσοκομείων, τμημάτων, κλινικών ή με συρρίκνωση των κλινών, αλλά και με «άνοιγμα» εμπορευματοματοποιημένων δομών, μέσω διαφόρων σχημάτων, μεταξύ των οποίων και της ΑΕΜΥ Α.Ε. ( Ανώνυμη Εταιρεία Μονάδων Υγείας).
Απαντώντας στην προκλητική προσπάθεια του υπουργείου αλλά και της τοπικής διοίκησης να χαρακτηρίσουν την παράδοση της λειτουργίας του ΚΕΦΙΑΠ στην ΑΕΜΥ ως «αναβάθμιση του δημόσιου τομέα», αναφέρθηκε στο ρόλο αυτών των σχημάτων, ως «ευέλικτων επιχειρησιακών εργαλείων», που αξιοποιήθηκαν τόσο από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που εγκαινίασε το πρώτο «Νοσοκομείο Α.Ε» στη Σαντορίνη, με απώτερο στόχο την «ελάφρυνση» της κρατικής χρηματοδότησης για να πιάνονται οι «δημοσιονομικοί στόχοι» των ματωμένων πλεονασμάτων, αποτελώντας «θησαυρό» για τους επιχειρηματικούς ομίλους στην υγεία, αλλά «άνθρακα» για τους εργαζόμενους που αποτελούν «εργατικό κόστος» και τους ασθενείς που αντιμετωπίζονται ως «πελάτες».
Κλείνοντας, τόνισε και στον τομέα της αποκατάστασης υπάρχει ένα πολυάριθμο και υψηλού επιπέδου επιστημονικό δυναμικό, εξέλιξη και νέα γνώση στην επιστήμη καθώς και προηγμένα και σύγχρονα τεχνικά μέσα, που διαμορφώνει τις δυνατότητες ώστε να δημιουργηθεί ένα σύστημα υγείας σύγχρονο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν. Δυνατότητες που μπορούν να αξιοποιηθούν αν βγει έξω από το παιχνίδι ο παράγοντας «κερδοφορία των λίγων» και μπουν στο επίκεντρο της ανάπτυξης οι «ανάγκες των πολλών», και κάλεσε σήμερα σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ για να ανοίξει αυτός ο δρόμος, για να δυναμώνει η πάλη του λαού με σύνθημα «Υγεία κοινωνικό και όχι εμπόρευμα».
Ο Χάρης Χουρδάκης, παίρνοντας το λόγο, αναφέρθηκε στην αλληλεγγύη που πρέπει να δείξει ο ελληνικός λαός στους λαούς που δοκιμάζονται από τον πόλεμο και να παλέψει εδώ και τώρα για την απεμπλοκή της χώρας μας από τον πόλεμο, καθώς η ελληνική κυβέρνηση, παίζοντας τον ρόλο του συνηγόρου των ισραηλινών εγκλημάτων και συμμετέχοντας ενεργά στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στήριξης του Ισραήλ, αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες και οδηγεί τον λαό και τη χώρα σε πολεμική εμπλοκή με απρόβλεπτες διαστάσεις. Οι εξελίξεις και με το ΚΕΦΙΑΠ επιβεβαιώνουν ότι ο πόλεμος και η εμπλοκή αποτελούν την «προέκταση» της αντιλαϊκής πολιτικής που καθημερινά βιώνουμε στο πετσί μας, καθώς καλούμαστε καθημερινά να πληρώνουμε σταθερά πάνω από 7 δισ. ευρώ κάθε χρόνο για τους ΝΑΤΟικούς σκοπούς, 500.000 ευρώ τη μέρα για κάθε φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα, ενώ με τους «κόφτες» των δαπανών στην υγεία, στην παιδεία, το κράτος ανοίγει νέα πεδία κερδοφορίας και εμπορευματοποίησης.
Αναφέρθηκε επίσης στο διαχρονικό ρόλο των κυβερνήσεων έτσι ώστε βήμα βήμα να ιδιωτοποιείται η υγεία και συνεχώς να τσακίζονται τα δικαιώματα των ΑμεΑ. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες η ασθένεια και η αναπηρία έχει ταξική αναφορά, καθώς τα τελευταία, ιδιαίτερα χρόνια, η περίθαλψη που μπορεί να λάβει κάποιος ασθενής εξαρτάται από το εισόδημά του. Επίσης, έκανε αναφορά στην πείρα που έχουν αποκομίσει οι ασθενείς, οι χρόνιοι πάσχοντες, οι ΑμεΑ και οι οικογένειές τους από τους ταξικούς φραγμούς που ορθώνονται κατά την αναζήτηση περίθαλψης και αποκατάστασης, με τις ιδιωτικές κλινικές να κοστίζουν χιλιάδες ευρώ.
Χαρακτηριστικά, επιπλέον, τόνισε πως το 1996 υπήρχαν 200 κρεβάτια στο δημόσιο και ο ιδιωτικός υπήρχε ελάχιστα, και εκείνη την περίοδο με μπροστάρηδες του κομμουνιστές, μέσα στο εργατικό, λαϊκό και αναπηρικό κίνημα, στηρίχθηκε ο αγώνας για να κρατηθούν όρθια και να αναπτυχθούν τα τότε ΚΑΦΚΑ, τα σημερινά ΚΕΦΙΑΠ, με λειτουργία και της κλειστής νοσηλείας, με περίπου 500 κρεβάτια. Το ίδιο διάστημα, οι κυβερνήσεις εγκρίνουν μια σειρά επενδυτικά προγράμματα για την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, για να καλυφθεί το «επενδυτικό κενό» και να ξεκινήσει η επιχειρηματική δραστηριότητα στον κερδοφόρο τομέα της αποκατάστασης.
Αναφέρθηκε επίσης στην πείρα που έζησαν οι εργαζόμενοι στις χώρες που οικοδόμησαν το σοσιαλισμό στον 20ο αιώνα, με τα τεράστια επιτεύγματα και κατακτήσεις ιδιαίτερα στον τομέα της υγείας, τόσο της πρόληψης όσο και της αποκατάστασης, καθώς δεν αντιμετωπιζόταν η υγεία ως «δημοσιονομικό κόστος» αλλά ως κοινωνικό δικαίωμα.
Τόνισε πως το ΚΚΕ δεν υπερασπίζεται το σημερινό υποστελεχωμένο δημοσιο τομέα που σήμερα αποτελεί «προθάλαμο» για τον ιδιωτικό, αλλά έναν δημόσιο τομέα υγείας που ενσωματώνει σήμερα όλες τις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, με πλήρης κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της υγείας, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν. «Συνεχίζουμε να παλεύουμε ώστε να ανοίξουν όλα τα κρεβάτια του ΚΕΦΙΑΠ, να λειτουργήσει επιτέλους ο ξενώνας των συνοδών, να στελεχωθεί πλήρως με μόνιμο και σταθερό προσωπικό» τόνισε, κλείνοντας την εισήγησή του.
Στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση, με τους παρευρισκόμενους να αναφέρουν πως το επόμενο διάστημα χρειάζεται να δυναμώσει η οργανωμένη πάλη των εργαζόμενων, των ασθενών και των οικογενειών τους μέσα από τους φορείς και τα σωματεία ώστε να μην περάσουν τα σχέδια εμπορευματοποίησης του ΚΕΦΙΑΠ, για να αναπτυχθεί και να στελεχωθεί πλήρως, με σύγχρονες, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες.
