Απανωτά τα γεγονότα, που η δικαστική τους διερεύνηση δεν δείχνει να ικανοποιεί το θυμικό, την αίσθηση δικαίου και την γενικότερη απαίτηση για την αυστηρή και απόλυτη απονομή του.
Δεν θα σταθώ στο δίκαιο ή στο άδικο των δικαστικών αποφάσεων, καθώς δεν έχω την παραμικρή αναλυτική γνώση των δεδομένων, που θα στοιχειοθετούσαν είτε το ένα είτε το άλλο.
Διαβάζω όμως και προσπαθώ να εντρυφήσω στη “ωμή σάρκα” κάθε τραγικού γεγονότος, για να αντιληφθώ, τι άλλο, πέρα από την κακιά στιγμή, πήγε λάθος.
Δεν ασπάζομαι φυσικά τον κατακρεουργηματικό ισοπεδωτικό καταγγελτικό έναντι πάντων λόγο, όπως δεν ασπάζομαι και τα λαϊκά δικαστήρια, που δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να επιλέγουν να απαντήσουν αδόκιμα, πρόχειρα και αλλόκοτα, στο αίμα που έχει χυθεί, με περισσότερο “αίμα”…
Πολύ περισσότερο όμως, δεν ασπάζομαι την λογική της γενικής ατιμωρησίας ή έστω την ύπαρξη μιας τιμωρίας σε light εκδοχή…όταν πολύ περισσότερο, έχει να κάνει με Κρατικές οντότητες και υπηρεσιακά στελέχη στα οποία οι πολίτες προστρέχουν
Παρά ταύτα πρόβλημα υπάρχει
Την ώρα, που σε τεράστιας τραγικότητας γεγονότα με δεκάδες ή εκατοντάδες νεκρούς, η απαγγελία μιας δικαστικής απόφασης και μιας ποινής, δε συναντάται με το κοινό περί δικαίου αίσθημα…όχι μια, αλλά δύο ή και περισσότερες φορές…ούτε αντανακλά το μέγεθος μιας Εθνικής τραγωδίας (όπως δικαίως χαρακτηρίστηκε), τότε σαφώς οφείλουμε με προσοχή και ένταση να ενσκήψουμε στο φαινόμενο και να αναζητήσουμε τις αιτίες
Το διακύβευμα, πέραν της ανάγκης για επιβολή της ευθύνης και της τιμωρίας εκεί όπου αναλογεί, έχει πρωτίστως να κάνει με το εξαιρετικά σημαντικό γεγονός της εμπιστοσύνης των πολιτών προς την δικαιοσύνη και την ευνομούμενη Πολιτεία…
Πάμε κατ επέκταση, σε άλλα μείζονα θέματα ανεξαρτησίας ή μη της Δικαιοσύνης, εντελλόμενων ή μη διαδρομών, σεναρίων συνωμοσιολογίας κλπ, που χρόνο με το χρόνο, υποσκάπτουν τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας, οδηγούν σε αμφισβήτηση των Κρατικών θεσμών και καταλήγουν σε επικίνδυνες εκφορές βίας και ανατροπών, που δεν συνάδουν με τον πολιτικό πολιτισμό μιας σύγχρονης κοινωνίας
Είναι λοιπόν το θέμα αρκούντως σοβαρό και θα πρέπει, όσοι διακονούν τη Δικαιοσύνη, σε εξαιρετικά σοβαρές περιπτώσεις, να μην ακολουθούν απλά και μόνο, πιστά και στυγνά το γράμμα του νόμου, αλλά να επενδύουν την κρίση τους και με την απαραίτητη εν συναίσθηση, που θα την θωρακίσει (την κρίση) και θα ενισχύσει κατ επέκταση την αποδοχή και την εμπιστοσύνη των πολιτών στη δικαιοσύνη και στους λειτουργούς της.
Μόνο έτσι, ίσως κάποια στιγμή, καταστεί εφικτό Πολιτεία και Πολίτες να ομοφωνήσουν στην αξία της επικράτησης του Δικαίου με όποιο τίμημα, δίνοντας υπόσταση , στη ρήση του Αυτοκράτορα Φερδινάνδου της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που συνήθιζε να λέει:
Fiat iustitia, et pereat mundus (να απονεμηθεί δικαιοσύνη, κι ας χαθεί ο κόσμος)………….!!!
Του Γιώργου Νούτσου
Διαβάστεακόμη !!
