Λάθη ή Ασεβείς διδασκαλίες του μητροπολίτη Περιστερίου Γρηγορίου, κατά τον εορτασμό της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής Πτολεμαΐδας;
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΙΩΤΕΣ
«ΤΟ ΖΩΗΡΟΤΕΡΟΝ ΕΜΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ», Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Αγαπητοί,
Αν και οι ειδήσεις των ημερών σημείωναν πως την 15η Οκτωβρίου «η Πτολεμαΐδα γιορτάζει την ελευθερία και τιμά τη μνήμη της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής» [1] εντούτοις η φυσική και πνευματική παρουσία του Δεσπότη Γρηγορίου της Περιστερίου επισκοπής, μετέβαλε την γιορτή (της Ελευθερίας) σε θρήνο και την τιμή (της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής) σε εύσχημη ατιμία. Θέλετε μερικά παραδείγματα;
1ο παράδειγμα. Στον Μέγα Αρχιερατικό Εσπερινό εν μέσω οικουμενιστικού παραληρήματος είπε πως «Αυτό θα είναι το χαρακτηριστικό της Βασιλείας του Θεού∙ άνθρωποι διαφορετικοί!»
Ο Σεβασμιώτατος Γρηγόριος στα πρώτα 10 λεπτά του κηρύγματος –που αφορούσαν αποκλειστικά την εξελικτική φάση της ζωής του, από τα παιδικά του χρόνια μέχρι σήμερα– συνέθεσε εξαίρετο ύμνο αφιερωμένο στην «ποικίλη διαφορετικότητα»! χαρακτήρισε δε την πόλη μας κοινωνικό σχολείο και τύπο της Βασιλείας του Θεού…
«Θα μου επιτρέψετε», είπε, «να δώσω έναν προσωπικό τόνο… Κατεβήκαμε οικογενειακώς στην Πτολεμαΐδα… Η κοινωνία της Πτολεμαΐδας είναι μία κοινωνία που έχει πάρα πολλές προελεύσεις. Έχει γηγενή πληθυσμό και έχει ανθρώπους που ήλθαν από τις χαμένες πατρίδες, από τον Πόντο, από την Μικρά Ασία και από την Κωνσταντινούπολη. Σ’ αυτόν τον λαό, σ’ αυτό το αμάλγαμα (=κράμα), σ’ αυτήν την όμορφη κοινωνία διαφορετικών προελεύσεων, εγώ γνώρισα ανθρώπους οι οποίοι ουσιαστικά με βοήθησαν να έχω μία ενατένιση ποικίλη προς τους ανθρώπους και να δέχομαι την ποικιλία και την διαφορετικότητα. Αυτό το τονίζω γιατί ήταν από τα πρώτα χαρακτηριστικά τα οποία απέκτησα σ’ αυτό το κοινωνικό σχολείο που λέγεται Πτολεμαΐδα, η πόλη της Πτολεμαΐδας (39:53)» [2].
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε σκανδαλωδώς στον κοσμοπολίτικο βίο της οσίας Παρασκευής (2ο παράδειγμα) για να καταλήξει στο ότι «Εμείς εδώ στην πόλη της Πτολεμαΐδας έχουμε την ευλογία να είναι διαφορετικών προελεύσεων άνθρωποι και να συμβιούν μαζί στην ίδια πόλη. Και θα τολμήσω», είπε, «να πω μια λέξη, ένα χαρακτηρισμό θεολογικό. Αυτό θα είναι το χαρακτηριστικό της βασιλείας του Θεού∙ άνθρωποι διαφορετικοί. Διαφορετικών καταγωγών, διαφορετικών χρωμάτων, διαφορετικών κοινωνικών πεποιθήσεων, ό,τι διαφορετικότητα στηρίζεται. Εκεί, θα μας έχει ο Θεός στην αγκαλιά Του, όπως μας αγκαλιάζει απόψε η Αγία, εδώ στην οποία βρισκόμαστε.»!
2ο παράδειγμα. Στον Μέγα Αρχιερατικό Εσπερινό… μίλησε για τον «κοσμοπολιτισμό» της Αγίας Παρασκευής (ως αμάλγαμα-κράμα αγιότητας και κοινωνικότητας!) εκφράζοντας τον κοινό πόθο της νέας γενιάς επισκόπων που είναι η στενή σχέση των Ορθοδόξων τόσο με τους αγίους μας όσο και μ’ όλους τους ανθρώπους (ενν. ανεξαρτήτως δογματικού, θρησκευτικού ή άλλου προσανατολισμού)
Ο Μητροπολίτης Περιστερίου, δείχνοντας συγκινημένος το πρόσωπο του επισκόπου μας κ. Ειρηναίου είπε πως «ο ποιμενάρχης σας, ο οποίος είναι φρέσκος κι αυτός, όπως είμαι και εγώ ουσιαστικά, αντιπροσωπεύουμε την καινούργια γενιά των επισκόπων που θέλουμε να είμαστε κοντά στον λαό, κοντά στους ανθρώπους, κοντά στα παιδιά και θέλουμε ακριβώς να ζούμε αυτή τη σχέση που έχουμε όλοι μας, τη σχέση με τους αγίους μας και μ’ όλους τους ανθρώπους. Όλοι μας (κατέληξε) είμαστε εικόνες Θεού (42:22)».
Αδελφοί, έχοντας υπόψη ότι η λέξη αμάλγαμα σημαίνει «κάθε προϊόν ανάμειξης που συγκεντρώνει τα θετικά χαρακτηριστικά των συστατικών του στοιχείων» αλλά και ότι η παναίρεση του Οικουμενισμού συνοψίζει ή καλύτερα αναμειγνύει τον εκκλησιαστικό (θρησκευτικό) με τον κοινωνικό πολιτισμό, ας ακούσουμε τι είπε ο Κοσμοπολίτης -Σεβασμιώτατος προς «τιμήν» της Οσίας μας Παρασκευής.
«Ας έλθουμε λοιπόν να πούμε και δύο λόγια για αυτήν την Αγία, την οποία εγώ προσωπικά την γνώρισα εδώ στην Πτολεμαΐδα… Αυτή η αγία έχει μια ιδιαιτερότητα. Είχε μεγάλη παρρησία στο Θεό γιατί συγκρούστηκε με την οικογένειά της, ενώ ήταν πλούσια κοπέλα… Εδώ θέλω να αναφέρω κάτι. Ότι αυτή η αγία ήταν κοσμοπολίτισσα, αυτή η αγία θέλησε να γυρίσει και να επισκεφτεί όλα τα κέντρα του Χριστιανισμού, και σεις γνωρίζετε όλοι, έφυγε από το χωρίο της, την κωμόπολή της τους Επιβάτες, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, πήγε στην Ηράκλεια του Πόντου, στην συνέχεια πήγε στην Ιερουσαλήμ, πήγε στην Ιόππη… και στην συνέχεια επέστρεψε και στην Καλλικράτεια. Μία διαδρομή η οποία δείχνει το κοσμοπολίτικό της, αλλά, ήθελε να γνωρίσει πρόσωπα, ήθελε να γνωρίσει τους ανθρώπους και τις περιοχές. Και συνέβη αυτό που υπαινίχτηκα και εγώ στην αρχή. Ποιο δηλαδή; Εκείνη γύρισε διαφορετικούς τόπους και γνώρισε διαφορετικούς ανθρώπους», και κατέληξε σε ό,τι γράψαμε προηγουμένως, δηλαδή, «Εμείς εδώ στην πόλη της Πτολεμαΐδας έχουμε την ευλογία να είναι διαφορετικών προελεύσεων άνθρωποι και να συμβιούν μαζί στην ίδια πόλη. Και θα τολμήσω να πω μια λέξη, ένα χαρακτηρισμό θεολογικό. Αυτό θα είναι το χαρακτηριστικό της Βασιλείας του Θεού∙ άνθρωποι διαφορετικοί… (άνθρωποι με) ό,τι διαφορετικότητα στηρίζεται»!
Εν είδει σχολίου να πούμε πως οι τρεις τελευταίες υπογραμμισμένες λέξεις στηρίζουν τη νέα θρησκευτική κοινωνικότητα-κανονικότητα, π.χ. των «ομόφυλων ζευγαριών». Εξάλλου, όπως είπε ο Σεβασμιώτατος Γρηγόριος: «Όλοι μας είμαστε εικόνες Θεού» και «Εκεί, θα μας έχει ο Θεός στην αγκαλιά του…»! Να μην ξεχνούμε τέλος πως στην αγκαλιά της «Βασιλείας των Οικουμενιστών» έχουν θέση οι μετανοημένοι αλλά και οι αμετανόητοι, οι Ορθόδοξοι αλλά και οι κακόδοξοι, οι πιστοί αλλά και οι άπιστοι, μιας και αυτές οι ομάδες προσώπων στηρίζουν κάποια μορφή χριστιανικής «ποικιλίας» αλλά και θρησκευτικής «διαφορετικότητας».
3ο παράδειγμα. Στον Όρθρο, Αρχιερατικό Συλλείτουργο… ο βλέπων Περιστερίου αποκαλύπτει πως «Υπάρχει ένα άλλο διπλό υλικό (που κρύβεται πίσω από τον πηλό) με το οποίο ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο»!
Ο π. Αυγουστίνος έλεγε πως «Κάθε ἄνθρωπος δέχεται πειρασμό… ὅτι καὶ ὁ πιὸ λογικὸς καὶ συνετὸς καὶ ἐπιστήμων ἔχει κάποτε “τὸ πεντάλεπτο τῆς τρέλλας” … (ότι) ὁ πιὸ ἐνάρετος καὶ ἅγιος, σὲ ἕνα πεντάλεπτο δαιμονισμοῦ, ἂν ἀμελήσῃ, μπορεῖ νὰ κάνῃ τὸ μεγαλύτερο [σ.σ. θεολογικό] ἔγκλημα.», και επίσης ότι «Ὑπάρχει τὸ δαιμόνιο τῆς ἀλαζονείας, ὅταν κάποιος νομίζει ὅτι εἶνε μεγάλος κ᾽ ἔχει ἀξία.» [3].
Ας ακούσουμε όμως την πρωινή αποκαλυπτική ομιλία του συντοπίτη μας Σεβασμιωτάτου κ. Γρηγορίου για να διδαχτούμε από το στόμα του όσα ο μέγας Προφήτης Μωυσής μάς απέκρυψε, είτε λόγω «μερικής» αποκάλυψης, είτε λόγω προσωπικής αδυναμίας του να φτάσει στα «βαθύτερα» νοήματα αυτής (άπαγε της βλασφημίας!).
Ο Σεβασμιώτατος είπε: «Θέλω πίσω από αυτή την φράση της Παλαιάς Διαθήκης να δούμε ποια είναι η ύλη τελικά, ήταν μόνο χώμα και το ενεφύσησε πνοή ζωής; Υπάρχει και μία άλλη ύλη πίσω από αυτό, πολύ πιο μεγάλη. Ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο από χώμα μόνο και πηλό, αυτό είναι που μας έλεγαν εμάς από μικρά παιδιά για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι έκανε ο Θεός σε σχέση με μας. Υπάρχει ένα άλλο διπλό υλικό με το οποίο ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, κι αυτή η διπλή ύλη, αυτό το διπλό υλικό που κρύβεται πίσω από τον πηλό είναι η ελευθερία και η αγάπη». Και συνέχισε: «Αυτό θέλω να κρατήσουμε εμείς πλέον ως ενήλικες που αφήσαμε πίσω αυτή την ωραία διήγηση, η οποία είναι πραγματική, αλλά που όμως δεν σταματά μόνον εκεί. Υπάρχει και η ελευθερία και η αγάπη, αυτή την ελευθερία την έδωσε πρώτα ο Θεός σε κάθε άνθρωπο, αυτό σημαίνει το “κατ΄εικόνα” και το ‘’καθ’ ομοίωσιν”…» [4].
Αγαπητοί, αυτό που με την σειρά μας θα θέλαμε να κρατήσουμε, εμείς οι αληθινά Ορθόδοξοι, είναι ότι η ελευθερία και η αγάπη σε καμία των περιπτώσεων δεν αποτελούν κάποια μορφή «ύλης», αλλά μόνο χαρίσματα του Θεού προς τον άνθρωπο, πνευματικά δώρα και όχι ύλη που δήθεν κρύβεται πίσω από τον (επί γης) πηλό…
Πρώτη απόδειξη όπου η ελευθερία βρίσκει την ακριβή της θέση μεταξύ των άλλων δώρων του Θεού προς τον άνθρωπο βρίσκουμε στην Παλαιά Διαθήκη.
Συγκεκριμένα: «Στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, που ονομάζεται «Σοφία Σειράχ», αναφέρεται ότι ο Κύριος έπλασε τον άνθρωπο από τη γη, σύμφωνα με τη δική του εικόνα. …Ο Κύριος έδωσε στους ανθρώπους πέντε αισθήσεις. Τους έδωσε και ως έκτο δώρο τη διάνοια. Τους έδωσε και ως έβδομο δώρο τον προφορικό λόγο, για να μπορούν να εκφράζουν και να ερμηνεύουν τις ενέργειες και τα δημιουργήματα του Θεού. Τους έδωσε ελεύθερη βούληση, διάνοια και καρδιά για να σκέπτονται. Τους έδωσε γνώση, σοφία και σύνεση, και τους υπέδειξε τα καλά και τα κακά. Τους έδωσε μάτια και νόηση για να δουν το μεγαλείο και τα έργα Του. Τους έδωσε τη δυνατότητα να υμνολογούν και ν’ αγιάζουν το Όνομά του, και να διηγούνται τα μεγαλεία και τα έργα του. Τους έδωσε το νόμο της ζωής, εντολές για να τις τηρούν και συνήψε μαζί τους αιώνια διαθήκη. Έτσι μπόρεσε ο άνθρωπος να δει το μεγαλείο της δόξης του Κυρίου (σ.σ. δηλαδή τον Χριστό επί του Σταυρού-την Εσταυρωμένη αγάπη) και ν’ ακούσει τη φωνή του με τ’ αυτιά του. Τους έδωσε εντολές σχετικά με τη συμπεριφορά τους απέναντι στον πλησίον τους…»! Και συνεχίζει: «Αλλά ο Κύριος έδωσε και τη μετάνοια, σε όσους μετανοούν για τις πράξεις τους και θέλουν να επιστρέψουν σ’ αυτόν. Είναι μεγάλο το έλεος του Θεού (σ.σ. που πηγάζει από τον Σταυρό), η εξιλέωση και η άφεση, την οποία προσφέρει σ’ εκείνους που επιστρέφουν κοντά του (Σοφία Σειράχ 17,1-32).» [5].
Αυτό λοιπόν σημαίνει το «κατ΄εικόνα», και είναι οικτρά πλάνη να λέμε πως «Υπάρχει και η ελευθερία και η αγάπη, αυτή την ελευθερία την έδωσε πρώτα ο Θεός σε κάθε άνθρωπο, αυτό σημαίνει το “κατ΄εικόνα” και το “καθ’ ομοίωσιν”…»!
Αγαπητοί, ο πηλός έχει σχέση με το σώμα του ανθρώπου. Η «πνοή», επίσης, που ο Θεός έβαλε μέσα στο ανθρώπινο σώμα, αφορά την αθάνατη ψυχή του. Με το κατ’ εικόνα· «δεν εννοείται η εξωτερική μορφή, αλλά τα θεϊκά χαρίσματα, που πήρε ο άνθρωπος από το Θεό. Τέτοια χαρίσματα είναι η αγάπη, η ελευθερία και όλες οι άλλες αρετές. Δηλαδή ο άνθρωπος μπορεί να σκέφτεται, να αποφασίζει ελεύθερα, να αγαπάει, να συνεργάζεται», και επιπλέον, αν και εφόσον «ο άνθρωπος καλλιεργήσει αυτά τα χαρίσματα -και μπορεί να το κάνει αφού έχει τη συνεχή βοήθεια του Θεού-, τότε ο τρόπος που ζει ο άνθρωπος, θα πλησιάσει, θα μοιάσει με τον τρόπο που ζει ο Θεός, θα μπορούσε να γίνει κατά το δυνατόν τέλειος, να γίνει ένας «κατά χάριν» θεός (καθ’ ομοίωσιν). Αυτό το ανεκτίμητο χάρισμα, τη δυνατότητα ομοίωσης με το Θεό, ονομάζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας «θέωση».» [5+]
Ειδικότερα, πάλι, για το δώρο της ελευθερίας διαβάζουμε:
«Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΥΤΗ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΕΩΣ ΤΟΥ
Ο Χρυσόστομος ξεκινάει από την αρχή ότι: «Δεν είναι φυσική η κακία· έχουμε τιμηθεί με προαίρεση και με το δώρο της ελευθερίας («προαιρέσει τετιμήμεθα και ελευθερία»)… Δεν υπάρχει καμιά κακία, που να μην εξαλείφεται με τη μετάνοια ((MG 52,451. 48,1042)». (Και πάλι) «Όταν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, δεν τον έκαμε δούλο, αλλά ελεύθερο. Εδημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα και ήταν και οι δύο ελεύθεροι· από που λοιπόν προήλθε η δουλεία; (Και απαντά) Έπεσε έξω το ανθρώπινο γένος, και, αφού ξεπέρασε το μέτρο στις επιθυμίες τους, κατέληξαν στην ακράτεια» (MG 48,1037, 53,117). Ο Θεός τους άφησε ελεύθερους «για να μάθουν έστω και με την πείρα να αποφεύγουν τον εξευτελισμό (σ.σ. ο νοών νοείτω!), που φέρνει το κακό που επιθύμησαν» (MG 60,415). Τη γνώση της αρετής τη φύτεψε ο Θεός μέσα στη φύση μας («ενέθηκεν ημών τη φύσει»)· την εφαρμογής της όμως και τη διόρθωσή μας την άφησε στην ελεύθερη θέλησή μας… (Και πάλι) ο Θεός μας χάρισε το δώρο της ελευθερίας και (επιπλέον) μας δίνει τη Χάρη Του, για να μείνουμε ελεύθεροι και να σωθούμε…» [6/σελ. 111-112].
Τέλος ας λάβουμε υπόψη δύο ακόμη πολύτιμες διδασκαλίες·
Αυτήν της «διπλής ύλης» που ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει σχετικά με την δημιουργία του ανθρώπου, ότι δηλαδή «Ο Θεός εδημιούργησε τον άνθρωπο αυτάρκη και αυτοδύναμο ώστε να μπορεί ελεύθερα να εκλέγει την αρετή και να αποφεύγει την κακία (MG 60,429)»!
Αλλά και αυτήν που αφορά τόσο την κόλαση, όσο και την του Θεού Βασιλεία και που κατ’ ουσία αποτελεί ευθεία απάντηση στην εξής απορία: – Καλά, ο Θεός δεν «έπλασε» τον άνθρωπο από αγάπη και μάλιστα ελεύθερο να επιλέξει αν θέλει να μείνει μαζί Του ή να φύγει; Αν όντως ο Θεός είπε στον Αδάμ και στην Εύα: «Σε αφήνω ελεύθερο, αν θέλεις να μείνεις μαζί μου ή να φύγεις» (όπως άλλοτε μάς είπε ο Περιστερίου Γρηγόριος [7]), τ ό τ ε γ ι α τ ί τ ι μ ω ρ ε ί μ ε κ ό λ α σ η αυτούς που επέλεξαν να φύγουν ή καλύτερα να «διακόψουν την κοινωνία» μαζί Του;
Απάντηση: «Απόδειξη (λέγει ο ιερός Χρυσόστομος) ότι μας έκαμε ο Θεός ελεύθερους, είναι και το γεγονός ότι «απείλησε με κόλαση και ετοίμασε Βασιλεία»· δεν θα ήταν δυνατόν να ετοιμάσει στεφάνια στους δέσμιους της ανάγκης, ούτε να απειλήσει με τιμωρία·… δε θα όριζε νόμους, ούτε θα προέτρεπε με συμβουλές» (MG 63,509. 56,282). «Η αμαρτία δεν οφείλεται στη φύση μας, ούτε είναι αποτέλεσμα καταναγκασμού και βίας» (MG 58,473), αλλά είναι αποτέλεσμα κακής χρήσεως της ελευθερίας. Η πτώση του ανθρώπου στο κακό «είναι αποτέλεσμα ελεύθερης εκλογής και το έγκλημα (σ.σ. το θεολογικό του σταυρομάχου και εικονομάχου Περιστερίου) δεν είναι αποτέλεσμα καταναγκασμού» (MG 60,425)…» [6+ /σελ. 113]
Αδελφοί και πατέρες,
Πλήρεις φόβου Θεού και αγάπης προς την Εσταυρωμένη αγάπη, δηλαδή τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, σάς θυμίζουμε τον εν Αγίω Πνεύματι λόγο του Προφήτη Μωυσή: «Ο όφις ήτο το ευφυέστερον και επινοητικώτερον από όλα τα ζώα, τα οποία είχε δημιουργήσει Κύριος ο Θεός επί της γης. Ο όφις (ο διάβολος υπό μορφήν όφεως) ηρώτησε την Εύαν και της είπε· “διατί ο Θεός απηγόρευσε να φάγετε από τους καρπούς όλων των δένδρων, που υπάρχουν στον παράδεισον;”» (Γεν. 3,1). Δηλαδή, ο όφις άνοιξε διάλογο, μετά της Γυναικός (=Εκκλησίας), περί ελευθερίας και αγάπης! Πλήρης «αγάπης» (για τον άνθρωπο) της είπε∙ “διατί ο Θεός απηγόρευσε να φάγετε από τους καρπούς όλων των δένδρων/θρησκειών; Αυτός δεν είναι που «χαρίζει» ελευθερία να μείνεις μαζί Του ή να φύγεις;’’… Και ο νοών νοείτω!
Τελικά, η παρουσία του Δεσπότη Γρηγορίου της Περιστερίου επισκοπής, μετέβαλε την γιορτή της Ελευθερίας σε θρήνο και την τιμή της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής σε εύσχημη ατιμία, ή όχι;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο τίμιος ΣΤΑΥΡΟΣ· «Το ζωηρότερο έμβλημα της αιωνίου αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο»
Αγαπητοί, δεν ολοκληρώσαμε τα οικουμενιστικά λεχθέντα του Περιστερίου (όσα δηλαδή κήρυξε εντός του ιερού Ναού του αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου και της Οσίας Παρασκευής, του πρώτου ιερού Ναού απ’ όπου αφαίρεσαν, προ μηνών, τον Τίμιο Σταυρό, δηλ. τον Εσταυρωμένο πίσω από την Αγία Τράπεζα), αλλά λόγω συνάφειας θυμίσαμε, στην αγάπη σας, λίγες σχετικές και πλήρως διαφωτιστικές γραμμές (περί ελευθερίας και αγάπης) από παλαιότερο βίντεο του εν λόγω επισκόπου με τίτλο: «Η θέση του Εσταυρωμένου στην Εκκλησία» – Ο Σεβ. Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Γρηγόριος» [7+]. Ο λόγος της στροφής μας προς τα εν λόγω λεχθέντα έγινε ακριβώς για να μην χάσουμε τον στόχο μας που είναι η ανάδειξη της νεοφανούς (εσχάτης) πλάνης των πολεμούντων τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού!
Κρίνοντας πως η «διπλή ύλη» των μεταευαγγελικών και μεταπατερικών απόψεων του Σεβασμιωτάτου (που εμπεριέχεται στα εν λόγω βίντεο) διαστρέφει σύνολη την δημιουργία και μαζί την εν Σταυρώ «αναδημιουργία» ημών των Ορθοδόξων, καταθέτουμε επιπλέον τις παρακάτω ζωηρές γραμμές που ξεπηδούν μέσα από την καρδιά του π. Αυγουστίνου Καντιώτη, γραμμές που είναι χαραγμένες στο βιβλίο του με τίτλο: «Ο τίμιος ΣΤΑΥΡΟΣ» και που αποδεικνύουν με ακρίβεια ό,τι αγνοεί ο καλούμενος επίσκοπος της Περιστερίου επισκοπής, ο κοσμοπολίτης Επίσκοπος. Δηλαδή,
†Ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα προς τον Τίμιο Σταυρό! ότι ο Σταυρός είναι το «Σύμβολον νεκρώσεως των παθών μας»! «Το είπωμεν και άλλοτε, το επαναλαμβάνομεν και τώρα, ότι Χριστός και κόσμος είναι δύο κύριοι ασυμβίβαστοι∙ και «ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. 6,24)… Ο Χριστιανός δεν πρέπει να βαδίζει οδόν παράλληλον προς την οδόν που χαράσσει δια τους οπαδούς του ο κόσμος, αλλά να βαδίζει οδόν, η οποία φέρεται καθέτως επί την κοσμικήν οδόν, να τέμνη αυτήν. Η δε τομή, το σημείον δηλαδή εκείνο της ζωής εις το οποίο γίνεται η σύγκρουσις του θεϊκού μετά του αντιθέου φρονήματος, σχηματίζει τέλειον σταυρόν ++++.Όπου τομή, Σταυρός. Όσαι συγκρούσις, τόσοι σταυροί…» [8],
†Ότι ο Τίμιος Σταυρός είναι «Σύμβολον της αγάπης του Θεού εν τη χάριτι»! «Ω αγάπη Θεού, θεία αγάπη! Συ ανατέλλεις τον ήλιον «επί πονηρούς και αγαθούς» και βρέχεις «επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. 5,45). Θαυμαστή η αγάπη αυτή του ουρανίου Πατρός. Αλλ’ η αγάπη αυτή, όσον θαυμαστή και αν είνε, φαίνεται μικρά, πολύ μικρά, εν συγκρίσει προς την αγάπην, η οποία εξεδηλώθη ε ν τ ω σ τ α υ ρ ώ τ ο υ Κ υ ρ ί ο υ η μ ώ ν Ι η σ ο ύ Χ ρ ι σ τ ο ύ. Ποία γλώσσα θα υμνήση την αγάπην αυτήν; …Ο δε ι. Χρυσόστομος, κηρύττει· Ούτε [ο κόσμος]… ούτε η εκ μηδενός δημιουργία του σύμπαντος, ούτε άλλο τι υπάρχει που ν’ αποδεικνύη τόσον την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπον, όσον ο σταυρός» [8+],
Τέλος αγνοεί ή καλύτερα διαστρέφει κι αυτόν τον εν Συναξαρίω λόγο: «Περί αυτής της οσίας μητέρας, γενικά λίγα είναι γνωστά· οι λεπτομέρειες της γέννησής της, της παιδικής της ηλικίας και της πρώτης νεότητάς της παραμένουν για μας αδιευκρίνιστες. …Το σημαντικότερο γεγονός της ζωής της είναι ότι… απομονώθηκε, για χάρη της άσκησης, από τη γενέτειρά της… Ασκήτευσε στην ερημιά, πρώτα στη Θράκη, στα απροσπέλαστα δάση της και τις απλησίαστες σπηλιές της και κατόπιν στις πέτρινες και άνυδρες ερήμους της Παλαιστίνης. Εκεί έμεινε, ώσπου ο Θεός την κάλεσε να επιστρέψει στην πατρίδα. Κι εκείνη πρώτα έσπευσε στην Κωνσταντινούπολη για να προσευχηθεί στην προστάτιδά της, Παναγία των Βλαχερνών, και μετά επέστρεψε στους Επιβάτες, όπου κανείς πια δεν την αναγνώριζε. Συνέχισε να ασκητεύει σε πεδιάδες και βουνά… φημίζονταν για τις θεραπείες τυφλών, ανάπηρων και δαιμονισμένων.» (Η αγία Παρασκευή η Επιβατινή, η προστάτις αγία των Βαλκανίων, 14 Οκτωβρίου 2024) [9].
(Συνεχίζεται)
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Αναγνώστης
Πτολεμαΐδα 28 Οκτωβρίου 2024 (Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ και επέτειος του «ΟΧΙ»)
