Τούτος ο λόγος είναι παρμένος από την Αγία Γραφή, από το βιβλίο του Δανιήλ, και αναφέρεται σε ένα ιστορικό γεγονός. Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Βαλτάσαρ ένα βράδυ γλεντούσε στο παλάτι του με όλο τον συρφετό των μεγιστάνων του και των παλλακίδων και γυναικών του. Διέταξε κάποια στιγμή να φέρουν και τα ιερά σκεύη του Ναού των Ιεροσολύμων, που τον είχε συλήσει ο πατέρας του Ναβουχοδονόρ, τα οποία άρχισαν να τα χρησιμοποιούν και να πίνουν σε αυτά βωμολοχώντας. Με σκοπό βλάσφημο ήθελαν να χλευάσουν και να εμπαίξουν τον Θεό των Ιουδαίων και παράλληλα να υμνολογήσουν τους δικούς τους φτιαχτούς Θεούς των παθών τους. Μέσα στο παραλήρημα της ακολασίας έξαφνα εμφανίζεται ένα χέρι Αγγέλου του υπαρκτού Θεού του Ισραήλ να γράφει στον τοίχο τις λέξεις, ‘’Μανή, θεκέλ, φάρες’’, που σήμαιναν, ‘’εμετρήθης, εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής’’. Αμέσως απλώθηκε μια σιωπή φόβου, καθώς ακόμη έπαιζε η μουσική της ακολασίας. Έντρομος έβλεπε ο βασιλιάς να αποτυπώνονται αυτές οι τρείς λέξεις-νοήματα. Εναγώνιος ζήτησε τότε να τις ερμηνεύσει ο προφήτης Δανιήλ. Η ερμηνεία ήταν ότι ο αληθινός Θεός τον μέτρησε, τον ζύγισε και βρέθηκε ελλιπής και ότι η βασιλεία του πρόκειται να διαλυθεί και να πέσει σε άλλα χέρια. Το ίδιο βράδυ, πριν τελειώσει το γλέντι της ανομίας, εισέβαλαν οι Μήδοι και οι Πέρσες και τους κατέσφαξαν όλους και τον ίδιο τον Βαλτάσαρ. Αυτό το συμπόσιο της ακολασίας φιλοτεχνήθηκε ως πίνακας ζωγραφικής από τον Ρέμπραντ το 1635, όπου πολύ εκφραστικά φαίνεται το πρόσωπο του τρομοκρατημένου βασιλιά Βαλτάσαρ, καθώς το χέρι του Αγγέλου καταγράφει τα τρία αυτά ρήματα.
Τούτο το γλέντι της ακολασίας και της βλασφημίας κατά των Ιερών της Πατρίδος μας και της ελληνικής Μακεδονίας επιτελέστηκε και στον προαύλιο χώρο της Εκκλησίας του Αμυνταίου χάριν δήθεν εορτασμού των πολιούχων το βράδυ του Σάββατου 14 Ιουνίου από πολιτιστικούς φορείς και ποδοσφαιρικούς συλλόγους με την ‘’ευλογία’’ της τοπικής αρχής. Χόρευαν και τραγουδούσαν ‘’αλυτρωτικά’’ τραγούδια με όλη την μουσική υπόκρουση του δοσίλογου συγκροτήματος. Λέχθηκαν τραγούδια με στίχους που, αν ξέρεις το ιδίωμα αυτό της βουλγάρικης γλώσσας, θα έκαναν την καρδιά σου να επαναστατήσει ως Έλληνα για την αντεθνική προπαγάνδα και την βλασφημία κατά της Μακεδονίας μας, η οποία μέσα από την μακραίωνη ιστορία της ήταν, είναι και θα είναι ελληνική. Και όλο αυτό να επισυμβαίνει μέσα στην ιστορική πόλη του Αμυνταίου, που διακρίνεται για την εθνική συνείδηση και την αγάπη στην Πατρίδα. Παιζόταν το θέατρο του ανθελληνικού παραλόγου μέσα στον τόπο αυτό που γέννησε ήρωες και μάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος. Έπιναν και έτρωγαν και γλεντούσαν με τα Ιερά Σκεύη της Πατρίδος μας, εν μέσω Εκκλησίας και Σχολείου, που τα δυο αυτά κράτησαν αδούλωτη την Μακεδονία μας σε κάθε σλαβική επιρροή. Με άκρατο μεθύσι και παραλήρημα ενέπαιζαν και βλασφημούσαν την μάνα μας την ελληνική Μακεδονία. Και χόρευαν μεθυσμένοι με το κρασί των ‘’αλυτρωτικών’’ τραγουδιών. Και παρέσερναν οι λίγοι τους πολλούς και τη νεολαία να τραγουδά ανθελληνικά, να βρίσκονται όλοι σε μια μέθη και αθλιότητα με συνθήματα κατά της Πατρίδος. Και έψαξα και βρήκα τα τραγούδια που ακούγονταν και μια εθνική και ιερή αγανάκτηση πλημμύρισε την καρδιά μου ως Έλληνα Μακεδόνα, που φέρω το όνομα του μακαριστού παππού μου Σάββα Διάφα, Μακεδονομάχου και γραμματέως του Παύλου Μελά. Ντράπηκα πολύ με όλο το κατάντημα αυτό και τον εθνικό ξεπεσμό. Ήταν μια εθνική προδοσία, ξεπούλημα των ιδεωδών της Πατρίδος μας, ‘’βδέλυγμα εστώς εν τόπω αγίω’’. Και διάβαζα και ξαναδιάβαζα τα λόγια των τραγουδιών που τραγουδούσαν και χόρευαν εκστασιασμένοι και θλιβόμουν για το θράσος όλης της αντεθνικής προπαγάνδας, καθώς και για την δειλία των πολλών και τις εκπτώσεις των αρχόντων στα εθνικά θέματα. Και τους έβλεπα ζωντανά να τραγουδούν και να χορεύουν το ‘’αλυτρωτικό’’ τραγούδι, ‘’πού είστε Μακεδονόπουλα;’’
Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να ομιλήσει για την πολιτιστική κληρονομιά, ασφαλώς ούτε και για το γλωσσικό ιδίωμα που ακούγεται. Όμως η προδοσία της ελληνικής Μακεδονίας που περνάει μέσα από τα ‘’αλυτρωτικά’’ τραγούδια είναι απαράδεκτη. Πάντοτε το τραγούδι ήταν ο άριστος τρόπος να περάσουν ‘’αιρετικά’’ μηνύματα στην καρδιά και το φρόνημα του ανθρώπου. Βέβαια, η νεολαία πολλές φορές μπορεί να μην καταλαβαίνει το ιστορικό πλαίσιο του τραγουδιού και το ανθελληνικό περιεχόμενό του, αλλά η μουσική και τα λόγια κάθονται στην καρδιά και με τον καιρό κτίζουν υπόσταση αλυτρωτισμού και μειονοτισμού. Το χειρότερο είναι ότι όλοι οι προδότες και δοσίλογοι παίζουν προκλητικά τους σκοπούς τους και τα ‘’δικά’’ τους τραγούδια εστώτες εν μέσω της ελληνικής Μακεδονίας μας, διότι τους το επιτρέπουμε. Κι ακόμη κι αν δεν μπορούν να επηρεάσουν με τα αντεθνικά συνθήματα τις συνειδήσεις του πολύπαθου λαού, όμως το έχουν καύχημα που μας πατούν και “κοπρίζουν’’ εν μέσω της ιερής εθνικής παρακαταθήκης μας. Και τους δώσαμε χαρά να γράφουν στο διαδίκτυο της γείτονος χώρας του Βαρδαρίου και στα site τών εδώ αυτονομιστών και να εκδηλώνονται ως φανατικοί απάτριδες και ανθέλληνες και να υπερασπίζονται τα δικαιώματα της δήθεν ‘’Μακεδονίας του Αιγαίου’’ και των κατοίκων της που ‘’διώκονται’’, τραγουδώντας ‘’φύγετε Έλληνες, φύγετε από την Μακεδονία’’. Κι ας όψονται παλαιοί των ημερών δημόσιοι άνδρες, που χόρευαν στα αλυτρωτικά γλέντια των ακριτικών χωριών, για να θεωρούνται ‘’δικοί τους’’ και να αγρεύουν ψήφους και να υποθάλπουν και να εκκολάπτουν την εθνική προδοσία. Και η ειρωνεία είναι ότι τους τοιούτους τους βραβεύουν σήμερα για την προσφορά τους… Και το τραγικό είναι ότι, αν κάποιος αντιδράσει και τους ‘’ξεμπροστιάσει’’, πέφτουν πάνω του και τον χαρακτηρίζουν εθνικιστή και διχαστικό.
Και τότε, στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα, κινούνταν μέσα στον πολύπαθο ακριτικό αυτό χώρο με τη σλάβικη προπαγάνδα μέσω της Βουλγαρικής Εξαρχίας και με ορδές κομιτατζήδων κατέβαιναν από Βορρά και περιέρχονταν την ελληνική Μακεδονία με το τσεκούρι και το όπλο σφάζοντας και καίγοντας χωριά και πατριώτες. Τώρα νέοι ‘’κομιταζήδες’’ πωλούν με ιταμότητα και θρασύτητα την προπαγάνδα τους κεκαλυμμένη πίσω από τα τραγούδια τους μπροστά στα Σχολεία μας και τις Εκκλησίες μας. Τότε νέοι ήρωες και εθνομάρτυρες σφαγιάστηκαν για την Πατρίδα, πιστοί στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο κράτησε την Μακεδονία αλώβητη από τον Τούρκο και τον Βούλγαρο. Μπροστά μου περνά το πρόσωπο του μακαριστού Ιερομάρτυρος Πέτρου Παπαπέτρου, που κατακρεουργήθηκε από τους Βουλγάρους κομιτατζήδες, καθώς και το πρόσωπο του Ιωάννου Γραμματικού, μουχτάρη του Ξινού Νερού, που με την γυναίκα του σφαγιάστηκαν από τους ιδίους και τους ψήσανε στον φούρνο και τους οργώσανε στο χωράφι, και το πρόσωπο του Χρήστου Αλτίνη, που εσφάγη άνανδρα από τη συμμορία κομιτατζήδων Βουλγάρων του VMRO, και τόσων άλλων μαρτύρων στην Κέλλη και στη Βεύη και σε όλα τα χωριά, που η γραφίδα δεν επαρκεί να καταγράψει, διότι δεν υπέκυψαν ποτέ στον εκβιασμό των εξαρχικών Βουλγάρων και δεν εγκατέλειψαν ποτέ τη μητέρα Εκκλησία, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Σας παραπέμπω στο εξαίρετο βιβλίο του ελλογιμωτάτου Καθηγητού κ. Αθανασίου Αγγελόπουλου με τίτλο ‘’ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΎ ΑΓΩΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ‘’ΕΠΊΣΗΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΟΔΥΝΗΡΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ’’(Εκδοτ. Οίκος ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ), όπου ο Έλληνας μελετητής βλέπει το οδυνηρό μαρτύριο των Μακεδόνων μέσα από τις επιστολές των τότε Ιεραρχών προς τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ’. Τούτων τα κόκαλα τρίζουν μπροστά σε αυτό το εθνικό όνειδος και την ολιγωρία των πολλών.
Όμως το πρόβλημα έρχεται από κάπου αλλού, διότι αυτή η προπαγάνδα θα συνεχίζεται με δριμύτητα και με σφοδρό αλυτρωτισμό, όσες συμφωνίες Πρεσπών κι αν γίνουν. Το πρόβλημα είναι στην αδιαφορία των πολλών και την έλλειψη εθνικής ευαισθησίας των αρχόντων. Φοβούνται να ομιλήσουν πατριωτικά, για να μην τους ονομάσουν ‘’εθνικιστές’’ και για να μην τους περιθωριοποιήσουν κομματικά. Η παρακμή του θάρρους και της εθνικής ευαισθησίας κατέχει τους μεγάλους και δυστυχώς διδάσκεται επαρκώς και έμπρακτα στους νέους. Το ηθικό σθένος και η τόλμη για την υπεράσπιση της Πατρίδος μας εξέλιπε και όλα ξεπουλιούνται χάριν ψηφοθηρίας και για να είναι ‘’οι καλοί’’. Επηρεασμένοι από έναν αριστερισμό που όλα τα ισοπεδώνει και στον οποίο δεν υπάρχουν όρια γης Πατρίδος εκφράζονται οι ίδιοι ‘’αλυτρωτικά’’. Οι άρχοντες της τοπικής κοινωνίας φάνηκαν ανάξιοι των περιστάσεων. Όφειλαν να μη μιλούν, αν δεν έχουν λόγο εθνικό. Οφείλουν να μη μας προκαλούν με τις διχογνωμίες τους και με τα ‘’φτηνιάρικα’’ κηρύγματά τους για πολιτισμική κληρονομιά και για τα τραγούδια που δήθεν ενώνουν και για το γλωσσικό ιδίωμα που ήταν στην ιστορική ανυπαρξία και είναι ένα συνονθύλευμα γλωσσών χωρίς καταγραφή λογοτεχνίας και επιστήμης. Δεν είναι όμως εκεί το θέμα. Είναι ξεκάθαρα στο θέμα της προδοσίας της ελληνικής Μακεδονίας μας.
Δυστυχώς δεν μπόρεσαν οι άρχοντές μας να υψώσουν εθνικό ανάστημα και να ομιλήσουν την αλήθεια και να ξεχωρίσουν πως άλλο είναι το τραγούδι και άλλο τα ‘’αλυτρωτικά’’ λόγια που προωθούνται αισχρά και βέβηλα μέσω από αυτά. Και ως άλλοι βάτραχοι κόαζαν μέσα στα λιμνάζοντα νερά της συμφωνίας των Πρεσπών, που ποτέ δεν αποτέλεσε πράξη εθνικής αυτογνωσίας και ποτέ δεν έγινε αποδεκτή από τον κυρίαρχο λαό. Η αγάπη και η ενότητα του λαού υπάρχει μόνο με την ιστορική αλήθεια και την επίγνωση της ελληνικής μας ταυτότητος, διότι δεν είμαστε ‘’νούμερα‘’ μιας παγκόσμιας κοινότητας που δεν ορίζουν Πίστη και Πατρίδα. Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι και Έλληνες και δεν τους επιτρέπουμε να μας πληγώνουν για την Μάνα μας την Μακεδονία, που είναι μόνο μία κι αυτή των Ελλήνων. Και ούτε τους επιτρέπουμε να μας απειλούν πως θα κάψουν τα πάντα και θα σηκώσουν επανάσταση, αν δεν γλεντήσουν τα ‘’αλυτρωτικά’’ τραγούδια τους στα πανηγύρια μας.
Και έρχονται ιστορικές στιγμές που σε καλούν και σε προσκαλούν να μη φοβηθείς να είσαι αληθινός και να πεις την εθνική αλήθεια και να μη φερθείς ως λαγωός, κι ας πέσει πάνω σου όλη η κακία και η κατηγορία των αρνητών και δοσίλογων. Κι αυτό που τελικά θα κουβαλάς πάντοτε μέσα στην καρδιά σου με καύχημα θα είναι ότι έγινες ‘’εχθρός αληθεύων’’.
Και άκουγα τον Μακρυγιάννη να λέγει, « Και µε τους κόλακας και κλέφτες κι απατεώνες βέβαια η πατρίς κιντύνεψε και θα κιντυνέψη. Τα σηµειώνω κ’ εγώ εδώ ίσως εσείς οι µεταγενέστεροι, σαν ιδήτε την αρετή µας, θα είστε ‘λικρινώτεροι δια την πατρίδα. Γλυκώτερον πράµα δεν είναι άλλο από την πατρίδα και θρησκεία. ‘Οταν δι’ αυτά τον άνθρωπον δεν τον τύπτη η συνείδησή του, αλλά τα δουλεύη ως τίµιος και τα προσκυνή, είναι ο πλέον ευτυχής και πλέον πλούσιος».
Δυστυχώς για μια άλλη φορά οι άρχοντές μας με τις ‘’γλυκανάλατες’’ δημόσιες τοποθετήσεις τους φάνηκαν ανάξιοι των περιστάσεων. Και στέκονταν μπροστά μας και για άλλη μια φορά ως επαγγελματίες αυτοπροβολής και ψηφοθηρίας και ως κομματικά φερέφωνα ‘’άνευ γνώμης’’. Και η παρακμή του θάρρους είναι η αρχή μεγάλης εθνικής παρακμής που ακολουθεί.
Τελικά, στις συνειδήσεις μας ως Έλληνες και Μακεδόνες για άλλη μια φορά μετά τα τόσα άθλια αντιχριστιανικά και απάτριδα νομοσχέδια που περνάτε στην Βουλή και που σε ιστορικές συγκυρίες μένετε ‘’κύνες ενεοί’’ και ‘’άφωνοι ιχθύες’’ για τα εθνικά θέματα, σας ανήκει ο ίδιος λόγος, τον οποίο τώρα πλέον το χέρι του Αγγέλου της ιστορικής Μακεδονίας μας γράφει στους τοίχους των δημοσίων Γραφείων σας,
‘’μετρηθήκατε, ζυγιστήκατε και βρεθήκατε ελλιπείς’’.
Και άραγε τι πρόκειται να ακολουθήσει;
Και ποια άλωση έρχεται;
Αρχιμανδρίτης
Σεβαστιανός Τοπάλης
Αμύνταιον
